लहान होतो...बरं होतं!

लहान होतो तेव्हा बरं होतं
तुझ्या हातात हात गुंफता येत होता
ना जगाचे नियम ना वयाचं बंधन
तेव्हाचा काळ किती निरागस होता


तुला आठवतं? आपलं ते
निरागस हसणं, खेळणं
स्वार्थीपणाचा गंधही नसलेलं
कोवळ्या वयातलं वागणं


मोरपंखी, रेशमी स्वप्नांनी तेव्हा
आयुष्य वेढलेलं होतं
बालपणाच्या कोशात दडलेलं, ते एक
स्वच्छंदी फुलपाखरू होतं


फुलपाखरू हातांतून कधी निसटलं
पत्ताच नाही लागला
आपण तेच, स्पर्शही तोच
पण स्पर्शाचा अर्थच किती बदलला


आता नुसत्या आठवणीने सुद्धा
मन हळवं होतं आणि
वाटतं...
लहान होतो तेच बरं होतं !!


--शुभा सकळकळे (१९९९)