तुझ्या आठवणींचा चंद्र

आज ना सकाळी गंमतच झाली
सहज म्हणून आकाशात पाहिलं तर चक्क चंद्रकोर दिसली
मनात आलं, दिवसाढवळ्या चंद्रकोर कशी काय उगवली?
आणि मग अचानक आठवलं...
काल रात्री मनाच्या आकाशात काळोख पसरल्यानंतर
तुझ्या आठवणी चंद्र बनून आल्या होत्या
मनाचा कोपरान् कोपरा लख्ख उजळला होता
क्षणापूर्वीची काळी काळोखी माझी रात
मग प्रकाशाचं धुकं लपेटून बसली होती
तुझी एक एक आठवण मग मी चंद्राकडून मागून घेतली
एक एक आठवणीची एक एक चांदणी बनवून आकाशाला टिकल्या लावल्या
या नादात पूर्ण वाटोळा चंद्र कणाकणानं पाझरला
नि चंद्रकोर बनून गेला!
शीतल चांदण्याच्या ऊबदार दुलईत मग माझी पहाट झोपून गेली होती
सकाळ झाल्यावर चांदण्या झाल्या धूसर...
पण चंद्रकोर तशीच राहिली बहुतेक!

शुभा मोडक (१४-फेब्रुवारी-१२)